Druki

Dokument PT (przekazanie środka trwałego) jest dokumentem potwierdzającym nieodpłatne wprowadzenie środka trwałego do ewidencji i na stan majątku trwałego jednostki. Ze względu na to, że prowadzić należy jedną ewidencję środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych dla całej jednostki, niezależnie od ilości zakładów (filii, biur, magazynów itp.), przesunięcia środków trwałych między poszczególnymi miejscami w ramach jednostki nie wymagają sporządzenia dokumentu PT, ewentualnie należy sporządzić dokument przesunięcia międzymagazynowego (dokument MT). W przypadku natomiast przesunięcia między majątkami podmiotów powiązanych dokument taki należy już sporządzić. W takim przypadku ujmuje się w nim zarówno zakres dotychczasowej amortyzacji w podmiocie przekazującym, jak również wartość początkową oraz metodę amortyzacji w podmiocie przejmującym składnik majątku.

Nieodpłatne wprowadzenie środka trwałego na stan nie oznacza, że nie jest możliwe dokonywanie od jego wartości odpisów amortyzacyjnych. W razie nabycia składnika majątku zaliczanego do środków trwałych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób za wartość początkową przyjmuje się wartość rynkową z dnia nabycia chyba, że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Protokół inwentaryzacji kasy jest dokumentem mającym zastosowanie w firmach i placówkach, które wykorzystują kasę gotówkową. Kasa gotówkowa podlega inwentaryzacji na koniec roku, jednak może być również przeprowadzona w związku ze zmianą kasjera lub w celach kontrolnych. Osoba odpowiedzialna za kasę wypełnia informacje o stanie gotówki, dzieląc ją na poszczególne nominały, informując o nadwyżce lub niedoborze. 

Protokół jest podpisywany przez członków zespołu oraz osobę odpowiedzialną za kasę gotówkową. W wyniku inwentaryzacji sporządza się protokół w trzech egzemplarzach. Jeśli inwentaryzację przeprowadza się pod nieobecność kasjera, musi to zostać wyraźnie opisane w protokole. 

W ciągu roku w kasie mogą się znajdować środki pieniężne w postaci:

Spis z natury powinien być sporządzony w sposób staranny i trwały oraz zakończony i zaopatrzony w podpisy osób uczestniczących w spisie. Znaleźć w spisie powinny się co najmniej: imię i nazwisko właściciela zakładu (nazwę firmy), datę sporządzenia spisu, numer kolejny pozycji arkusza spisu z natury, szczegółowe określenie towaru i innych składników objętych spisem, jednostkę miary, ilość stwierdzoną w czasie spisu, cenę w złotych i groszach za jednostkę miary, wartość wynikającą z przemnożenia ilości towaru przez jego cenę jednostkową, łączną wartość spisu z natury, wartość pomniejszenia w przypadku wyceny według en rynkowych niższych od cen nabycia lub zakupu , ze wskazaniem pozycji spisu z natury i pozycji w księdze, z którymi związane jest pomniejszenie, oraz klauzulę „Spis zakończono na pozycji...”, podpisy osób sporządzających spis oraz podpis właściciela zakładu (wspólników). Dopuszczalne są uproszczenia przy pozycjach spisu. Uproszczenia te powodują, że w przypadku:
•    księgarń i antykwariatów księgarskich - spisem z natury można obejmować jedną pozycją wydawnictwa o tej samej cenie, bez względu na nazwę i nazwisko autora, z podziałem na książki, broszury, albumy i inne;
•    działalności kantorowej - spisem z natury należy objąć niesprzedane wartości dewizowe;
•    działalności polegającej na udzielaniu pożyczek pod zastaw - spisem z natury należy objąć rzeczy zastawione pod udzielone pożyczki;
•    działów specjalnych produkcji rolnej - spisem z natury należy objąć niezużyte w toku produkcji materiały i surowce oraz ilość zwierząt według gatunków z podziałem na grupy.

Spis z natury powinien obejmować również towary stanowiące własność podatnika, znajdujące się w dniu sporządzenia spisu poza zakładem podatnika, a także towary obce znajdujące się w zakładzie podatnika. Towary obce nie podlegają wycenie; wystarczające jest ilościowe ich ujęcie w spisie towarów z podaniem, czyją stanowią własność.
Spis z natury musi być wpisany do księgi według poszczególnych rodzajów jego składników lub w jednej pozycji (sumie), jeżeli na podstawie spisu zostało sporządzone odrębne, szczegółowe zestawienie poszczególnych jego składników. Zestawienie przechowuje się łącznie z księgą.

Elementami obowiązkowymi sprawozdania finansowego są:

Dodatkowo sprawozdanie podlegające corocznemu badaniu przez biegłych rewidentów, obejmuje ponadto zestawienie zmian w kapitale (funduszu) własnym, a w przypadku funduszy inwestycyjnych - zestawienie zmian w aktywach netto, oraz rachunek przepływów pieniężnych, natomiast sprawozdanie finansowe funduszu inwestycyjnego otwartego oraz sprawozdanie finansowe specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego nie obejmuje rachunku przepływów pieniężnych.

W bilansie wykazuje się stany aktywów i pasywów na dzień kończący bieżący i poprzedni rok obrotowy. Informację dodatkową sporządza się co do zasady nie tyle do samego bilansu, lecz do całego sprawozdania finansowego. Informacja dodatkowa powinna zawierać istotne dane i objaśnienia niezbędne do tego, aby sprawozdanie finansowe było sporządzane rzetelnie i jasno oraz pokazywało sytuację rachunkową i finansową jednostki. W szczególności powinno ono obejmować: