WDUK-W Wniosek wierzyciela o ogłoszenie upadłości osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej

Upadłość konsumencka jest postępowaniem sądowym przewidzianym dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (konsumentów), którzy stali się niewypłacalni. Niewypłacalność to stan, w którym dłużnik nie jest w stanie wykonywać swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych (art. 11 ust. 1 p.u.n.) – np.: nie ma pieniędzy na jednoczesny zakup środków codziennego użytku oraz spłatę pożyczki. Upadłość konsumencka ma dwie zasadnicze funkcje:

• oddłużenie niewypłacalnego konsumenta – umorzenie całości lub części długów konsumenta w stosunku do jego wierzycieli, których konsument nie jest, ani nie będzie w stanie zapłacić,
• windykację (odzyskanie) należności od niewypłacalnego konsumenta przez jego wierzycieli.

Postępowanie upadłościowe wszczynane jest tylko i wyłącznie na wniosek konsumenta. Takiego wniosku nie może złożyć ani wierzyciel, ani prokurator, ani organizacja społeczna. Postępowania nie może także prowadzić sąd z urzędu. Wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej może złożyć tylko osoba fizyczna, która:

• nie prowadzi działalności gospodarczej lub
• przestała być wspólnikiem osobowej spółki handlowej jeżeli od dnia wykreślenia z właściwego rejestru upłynął rok (art. 4911 p.u.n. oraz 8 p.u.n.).

Wniosku o ogłoszenie konsumenckiej nie może złożyć:

• spółka; wspólnik spółki osobowej (np.: spółki jawnej, partnerskiej, komandytowej); fundacja; stowarzyszenie;
• łącznie małżeństwo (może za to złożyć osobno każdy z małżonków, jeżeli spełnia powyższe kryteria);
• osoba prowadząca działalność gospodarczą – choćby niezarejestrowaną.

Wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej można złożyć w każdym czasie, jeżeli spełnia się powyższe warunki.

Wniosek o ogłoszenie upadłości jest pismem procesowym, które zawiera ściśle określone elementy.
W każdym wniosku o ogłoszenie upadłości powinno znaleźć się:

• oznaczenie konsumenta – imię, nazwisko, PESEL, dokładny adres zamieszkania;
• aktualny i zupełny wykaz majątku z szacunkową wyceną jego składników – chodzi o cały majątek, czyli m.in.: nieruchomości, samochody, papiery wartościowe, sprzęt RTV i AGD; zgromadzone pieniądze – w celu szacunkowej wyceny można posłużyć się średnimi cenami np.: z portali aukcyjnych;
• wskazanie miejsc, w których znajduje się majątek konsumenta (podanie dokładnego adresu);
• spis wierzycieli z podaniem ich adresów i wysokości wierzytelności każdego z nich oraz terminów zapłaty (chodzi o wszystkie wierzytelności wymagalne i niewymagalne, majątkowe i niemajątkowe, w tym również stwierdzone tytułami egzekucyjnymi – np.: prawomocnymi wyrokami sądów, których konsument nie zaspokoił);
• spis wierzytelności spornych z zaznaczeniem zakresu w jakim dłużnik kwestionuje istnienie wierzytelności (chodzi o wszystkie wierzytelności, które konsument uważa za nienależne);
• listę zabezpieczeń ustanowionych na majątku dłużnika wraz z datami ich ustanowienia, w szczególności hipotek, zastawów i zastawów rejestrowych (chodzi o wszystkie zabezpieczenia ustanowione na majątku konsumenta);
• wskazanie okoliczności, które uzasadniają wniosek i ich uprawdopodobnienie;
• pisemne oświadczenie konsumenta, że nie zachodzą okoliczności wskazane w w art. 4914 ust. 2 i 3 p.u.n. – negatywne przesłanki ogłoszenia upadłości.

Aby ułatwić pracę sądowi i syndykowi warto również poinformować o toczących się przeciwko konsumentowi lub z jego udziałem postępowaniach sądowych, egzekucyjnych i administracyjnych z podaniem nazwy sądu, komornika, organu administracyjnego, adresu oraz sygnatury – usprawni to całą procedurę.