ZUS RP-3P (archiwalny) Poświadczenie życia i zamieszkania emeryta lub rencisty (w wersji polsko-szwedzkiej)

 Prawo do świadczeń emerytalno-rentowych ustaje:
- gdy ustanie którykolwiek z warunków wymaganych do uzyskania tego prawa,
- ze śmiercią osoby uprawnionej.
Na żądanie organu rentowego emeryt lub rencista jest zobowiązany do potwierdzania własnoręcznym podpisem istnienia dalszego prawa do pobierania świadczeń określonych ustawą. W razie zaistnienia okoliczności uniemożliwiających lub utrudniających emerytowi lub renciście złożenie tego podpisu, istnienie dalszego prawa do pobierania świadczeń przez tego emeryta lub rencistę może potwierdzić własnoręcznym podpisem upoważniona osoba sprawująca faktyczną opiekę nad emerytem lub rencistą. Istnienie dalszego prawa do pobierania polskich świadczeń emerytalno-rentowych potwierdza wypełniony i podpisany własnoręcznie formularz "Poświadczenia życia i zamieszkania".

Brak poświadczenia, że emeryt lub rencista nadal żyje, może skutkować koniecznością wstrzymania wypłaty świadczenia do czasu dostarczenia takiego dowodu.

Emeryt lub rencista ZUS zamieszkały za granicą obowiązany jest niezwłocznie informować jednostkę organizacyjną ZUS wypłacającą mu emeryturę lub rentę o wszystkich okolicznościach mających wpływ na prawo, wysokość lub wypłatę świadczeń.

Istotne znaczenie ma m.in. zmiana danych osobowo-adresowych, np. imienia, nazwiska, adresu zamieszkania, w tym państwa zamieszkania, zmiana numeru rachunku bankowego, czy zmiana numeru dokumentu tożsamości lub innego dokumentu (np. paszportu), którym osoba posługiwała się przy zgłaszaniu wniosku do ZUS.

W odniesieniu do osób pobierających świadczenia przed ukończeniem powszechnego wieku emerytalnego wpływ na pobierane świadczenia ma przychód osiągany przez te osoby z tytułu zatrudnienia lub innej działalności zarobkowej, w tym również wykonywanej za granicą. O podjęciu działalności oraz wysokości uzyskanego przychodu należy informować właściwą jednostkę ZUS, wypłacającą świadczenie.