W zależności od stażu pracy oraz rodzaju przyjętego zatrudnienia podatnik posiada różny wymiar urlopu wypoczynkowego. Stąd też osobno dla każdego pracownika należy prowadzić ewidencję urlopu wykorzystanego w trakcie roku. Urlopy powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów. Plan urlopów ustala pracodawca, biorąc pod uwagę wnioski pracowników i konieczność zapewnienia normalnego toku pracy.
W przypadku osób zatrudnionych na podstawie innych umów możliwe jest zrzeczenie się przez zlecającego obowiązku świadczenia przez oznaczony czas na jego rzecz świadczenia z jednoczesnym pozostawieniem za ten czas prawa do wynagrodzenia.
Standardowy wymiar urlopu wynosi:
1) 20 dni - jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat,
2) 26 dni - jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat.
Pracownik podejmujący pracę po raz pierwszy, w roku kalendarzowym, w którym podjął pracę, uzyskuje prawo do urlopu z upływem każdego miesiąca pracy, w wymiarze 1/12 wymiaru urlopu przysługującego mu po przepracowaniu roku. W przypadku pozostałych pracowników, uprawnienie do pełnego wymiaru pracownik nabywa z dniem 1 stycznia danego roku lub z dniem nawiązania umowy o pracę.
Wymiar urlopu dla pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika, biorąc za podstawę wymiar urlopu 20 lub 26 dni; niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia. W roku kalendarzowym, w którym ustaje stosunek pracy z pracownikiem uprawnionym do kolejnego urlopu, pracownikowi przysługuje urlop u dotychczasowego pracodawcy - w wymiarze proporcjonalnym do okresu przepracowanego u tego pracodawcy w roku ustania stosunku pracy, chyba, że przed ustaniem tego stosunku pracownik wykorzystał urlop w przysługującym mu lub w wyższym wymiarze.