Na podstawie par. 8 pkt 2 z dnia 28 maja 1996 r. rozporządzenia w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (Dz. U. 1996, nr 62, poz. 286), pracodawca zakłada i prowadzi odrębnie dla każdego pracownika: imienną kartę (listę) wypłacanego wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń związanych z pracą.
Wynagrodzenia pracownicze składają się z:
- wynagrodzenia zasadniczego,
- wynagrodzenia dodatkowego oraz
- wynagrodzenia uzupełniającego.
Elementy te różnicowane są w zależności od tego, na jakich warunkach zatrudniony jest pracownik i jak dokładnie umowa o pracę, regulamin wynagradzania lub inne zakładowe lub ponadzakładowe przepisy prawa pracy to wynagrodzenie ustalają.
Przepisy nie określają wzoru listy płac. Dokument ten powinien zatem spełniać warunki określone w art. 21 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.) dla dowodu księgowego lub w przypadku uproszczonej księgowości – rozporządzenia z dnia z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. 2003, nr 152, poz. 1475).
Rozliczana i wydrukowana indywidualnie dla każdego pracownika z osobna może służyć jako tzw. 'karta wypłaty'.
Gdy liczba pracowników jest duża, z reguły stosowane jest zbiorcze wyliczenie pensji pracowników, a przedsiębiorstwa z niewielką liczbą zatrudnionych stosują najcześciej miesięczne indywidualne karty płacy.