ASN-p (archiwalny) Arkusz spisu z natury (100 pozycji)

Okresowa inwentaryzacja jest czynnością niezbędną zarówno w przypadku małych przedsiębiorstw jak i podmiotów prowadzących pełną księgowość. W obu przypadkach dokumentem obrazującym stan majątku oraz pozwalającym na wycenę tego majątku jest arkusz spisowy wypełniony przez komisję sporządzającą spis, podpisany i ustalający braki i niedobory majątku.

Spis z natury dokonywany jest z reguły na koniec i na początek roku, choć niektóre elementy majątku podlegają spisowi rzadziej lub stosowane są w stosunku do nich uproszczenia spisowe.

Majątek podlegający spisowi z natury należy wycenić. Podstawą wyceny jest z reguły wartość rynkowa lub cena zakupu czy sprzedaży.

W przypadku podmiotów prowadzących księgowość uproszczoną, spisu dokonuje się na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Spis z natury podlega wpisaniu do księgi także wówczas, gdy osoby prowadzące działalność gospodarczą sporządzają go za okresy miesięczne oraz gdy na podstawie odrębnych przepisów jego sporządzenie zarządził naczelnik urzędu skarbowego.

Przy prowadzeniu:

• księgarń i antykwariatów księgarskich - spisem z natury można obejmować jedną pozycją wydawnictwa o tej samej cenie, bez względu na nazwę i nazwisko autora, z podziałem na książki, broszury, albumy i inne;
• działalności kantorowej - spisem z natury należy objąć niesprzedane wartości dewizowe;
• działalności polegającej na udzielaniu pożyczek pod zastaw - spisem z natury należy objąć rzeczy zastawione pod udzielone pożyczki;
• działów specjalnych produkcji rolnej - spisem z natury należy objąć niezużyte w toku produkcji materiały i surowce oraz ilość zwierząt według gatunków z podziałem na grupy.

Spis z natury powinien obejmować również towary stanowiące własność podatnika, znajdujące się w dniu sporządzenia spisu poza zakładem podatnika, a także towary obce znajdujące się w zakładzie podatnika. Towary obce nie podlegają wycenie; wystarczające jest ilościowe ich ujęcie w spisie towarów z podaniem, czyją stanowią własność.