BIL-U (archiwalny) Bilans - dla niektórych jednostek niebędących spółkami handlowymi, nieprowadzących działalności gospodarczej

Bilans - dla niektórych jednostek niebędących spółkami handlowymi, nieprowadzących działalności gospodarczej.
Szczególne, uproszczone zasady sporządzania sprawozdań finansowych i poszczególnych ich części dotyczą niektórych jednostek niebędących spółkami handlowymi, jeżeli nie prowadzą działalności gospodarczej. Są to w szczególności:

• stowarzyszenia,
• związki zawodowe,
• organizacje pracodawców,
• izby gospodarcze,
• fundacje,
• organizacje dobroczynności i opieki społecznej,
• przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych.

Zasady te nie dotyczą jedynie kościelnych osób prawnych nieprowadzących działalności gospodarczej. Kościelne osoby prawne prowadzą rachunkowość według zasad określonych przez wewnętrzne przepisy kościelne, dotyczące tych jednostek.

Sprawozdanie finansowe powyższych jednostek, składa się z:

1. bilansu,
2. rachunku wyników,
3. informacji dodatkowej.

W bilansie wykazuje się stany aktywów i pasywów na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych poprzedniego i bieżącego roku obrotowego, podane w kolejności i w sposób określony wzorem wskazanym w przepisach rozporządzenia w sprawie szczególnych zasad rachunkowości dla niektórych jednostek niebędących spółkami handlowymi, nieprowadzących działalności gospodarczej.

Pozycje bilansu oraz rachunku wyników mogą być wykazywane ze szczegółowością większą niż określona we wzorze, stosownie do potrzeb i wielkości jednostki.

W przypadku jednostek sporządzających sprawozdanie według zasad uproszczonych stosuje się standardowe zasady rachunkowości z poniższymi modyfikacjami:

• do przychodów zalicza się otrzymane środki pieniężne i inne aktywa finansowe ze źródeł określonych przepisami prawa i statutem, w tym otrzymane składki statutowe, nieodpłatnie otrzymane składniki majątku, a także kwoty należne ze sprzedaży składników majątku oraz przychody finansowe, dotacje i subwencje, a w przedstawicielstwach przedsiębiorców zagranicznych - także środki pieniężne otrzymane od przedsiębiorcy zagranicznego, z przeznaczeniem na sfinansowanie kosztów działalności przedstawicielstwa.
• do kosztów działalności jednostki zalicza się koszty związane z realizacją zadań statutowych - w tym także świadczenia określone statutem. Za koszty uważa się również koszty administracyjne jednostki, a w szczególności wynagrodzenia oraz ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia na rzecz pracowników i innych osób, odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zużycie materiałów i energii, usługi obce oraz pozostałe koszty o charakterze administracyjnym.
• różnica pomiędzy przychodami a kosztami, ustalona w rachunku wyników, zwiększa - po zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego - odpowiednio przychody lub koszty w następnym roku obrotowym; różnicę dodatnią można zaliczyć na zwiększenie funduszu statutowego,
• jednostka może zrezygnować ze stosowania zasady ostrożności,
• kierownik jednostki ustala i aktualizuje dokumentację opisującą w języku polskim przyjęte zasady (politykę) rachunkowości.