PoOUK Powiadomienie o odstąpieniu od transakcji i prośba o zwrot zaliczki

Istnieją dwie zasady odstępowania od umowy kupna – w ramach prawa wskazanego w umowie oraz w ramach zasad rękojmi za wady sprzedanego towaru. Prawo do odstąpienia wynikać może zarówno z przepisów konsumenckich, jak i z zasad ogólnych, a w konsekwencji może przysługiwać również kupującemu towar przedsiębiorcy.

Pierwsza z tych zasad wskazuje, że możliwe jest zastrzeżenie, że jednej lub obu stronom przysługiwać będzie w ciągu oznaczonego terminu prawo odstąpienia od umowy. Prawo to wykonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. W razie wykonania prawa odstąpienia umowa uważana jest za niezawartą (skuteczność ex tunc). To, co strony już świadczyły, ulega zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu. Za świadczone usługi oraz za korzystanie z rzeczy należy się drugiej stronie odpowiednie wynagrodzenie. Do odstąpienia niezbędne jest oświadczenie przekazane drugiej stronie.  W przeciwnym wypadku odstąpienie nie wystąpi. Przyjęcie przez sąd, że strony zastrzegły prawo odstąpienia od umowy za zapłatą oznaczonej sumy (odstępne), musi wynikać z postanowień umowy.

Nie można zastrzec umownego prawa odstąpienia w stosunkach ciągłych o oznaczonym czasie trwania (np. umowa najmu zawarta na czas oznaczony), chyba że wykonanie tego prawa zostałoby uzależnione od oznaczonych w umowie okoliczności. Nie wolno także wprowadzić prawa odstąpienia do umowy rozporządzającej własnością nieruchomości. Można natomiast ustanowić to prawo w umowie zobowiązującej lub zobowiązująco-rozporządzającej prawem własności nieruchomości. Odstąpienie jest tez możliwe w umowach kreujących stosunki ciągłe o nieoznaczonym czasie trwania (np. dzierżawa na czas nieokreślony), jednak wówczas odstąpienie od umowy będzie miało skutek ex nunc, czyli od chwili złożenia oświadczenia lub od chwili, na którą uznaje się oświadczenie o odstąpieniu za skuteczne.

W przypadku rękojmi sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

Jeżeli rzecz sprzedana ma wady, kupujący może od umowy odstąpić albo żądać obniżenia ceny. Jednakże kupujący nie może od umowy odstąpić, jeżeli sprzedawca niezwłocznie wymieni rzecz wadliwą na rzecz wolną od wad albo niezwłocznie wady usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona przez sprzedawcę lub naprawiana, chyba że wady są nieistotne.

W stosunkach z konsumentami  jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów.

Jeżeli sprzedawca, który otrzymał od kupującego żądanie, nie ustosunkował się do tego żądania w terminie 14 dni, uważa się, że uznał je za uzasadnione. Jeżeli kupujący nie może żądać naprawy ani wymiany albo jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na znaczne niedogodności, ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny albo odstąpić od umowy; od umowy nie może odstąpić, gdy niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jest nieistotna. Przy określaniu odpowiedniego czasu naprawy lub wymiany uwzględnia się rodzaj towaru i cel jego nabycia.