PoSP Postanowienie o sprostowaniu pomyłki

Nie do rzadkości należy sytuacja, w której decyzja lub postanowienie zwiera błędy, które w większym czy mniejszym stopniu powodują ich ułomność. Metodą na ich usuwanie jest z jednej strony wyjaśnianie treści własnej decyzji przez organ podatkowy, z drugiej – prostowanie treści wcześniej wydanego aktu organu.

Wyjaśnienie wątpliwości polega, jak wskazał NSA w wyroku z 16.2.2000 r., I SA/Lu 1438/98, na swoistej wykładni, czy też interpretacji użytych w decyzji niezrozumiałych bądź niejasnych sformułowań lub pojęć. Pamiętać jednak należy, że wyjaśnienie wątpliwości co do treści decyzji nie może zmierzać do nowego rozstrzygnięcia ani też do uzupełnienia wydanego rozstrzygnięcia, chociażby o uzupełnienie bądź rozwinięcie stanu faktycznego zawartego w decyzji objętej żądaniem.

Natomiast prostowanie może dotyczyć błędów rachunkowych i innych oczywistych omyłek zarówno w osnowie decyzji, jak i w jej motywach (uzasadnieniu). Do takich należy np. błąd pisarski czy też podanie błędnego przepisu podstawy prawnej.

Postępowanie w sprawie prostowania kończy się postanowieniem o sprostowaniu pomyłki lub postanowieniem o odrzuceniu wniosku o  dokonanie sprostowania. Działanie organu podatkowego w tej sprawie może odbywać się w ramach samokontroli, gdy wszczynane jest ono z urzędu. Może ono również zostać wszczęte na żądanie strony.

Prostowanie wcześniejszej decyzji odbywać się może w drodze postanowienia. Prostowanie dotyczyć jednak może wyłącznie błędów rachunkowych lub innych oczywistych omyłek. Forma ta nie może jednak dotyczyć podstawowych elementów wydanej decyzji – które wymagają postępowania odwoławczego.    

Możliwe jest prostowanie w formie postanowienia zarówno wydanych decyzji, jak i wydanych postanowień.

Na postanowienie w sprawie sprostowania i wyjaśnienia służy zażalenie.