Dokument przyjęcia środka trwałego do używania (OT) ma za zadanie ustalić, w jakim terminie podatnik rozpoczął korzystanie z przyjętego do używania majątku. Zapisów dotyczących środków trwałych dokonuje się w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Stąd dokument OT powinien datą odpowiadać dacie przyjęcia do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego. Dokument OT powinien wskazywać informacje o danym środku trwałym oraz obejmować wszystkie dane związane ze tym środkiem trwałym, który zostaje wprowadzony do ewidencji.
Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej, z zastrzeżeniem ust. 3, co najmniej:
1) liczbę porządkową dokumentu;
2) datę nabycia;
3) datę przyjęcia do używania;
4) określenie dokumentu stwierdzającego nabycie;
5) określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej;
6) symbol Klasyfikacji Środków Trwałych;
7) wartość początkową;
8) stawkę amortyzacyjną.
Dokument OT nie stanowi sam w sobie podstawy do dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Podatnik zobowiązany jest bowiem oprócz dokumentu OT prowadzić na bieżąco ewidencje środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. W razie braku ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.
Zmiany w stanie składników majątku trwałego dokumentowane są poprzez sporządzanie również następujących druków: